بلند شو و همراه کلاغ قصه ها به خانه ام بیا
اینجا یکی از بودهای قصه سال هاست
چشم انتظار آن یکی نبود نشسته است !
تنم لرزید وقتی لبخند غریبه
سردی نگاهش را آب کرد …
او رفت همین …
قصه ام کوتاه بود به سر رسید !
کلاغ جان تو هم برو شاید جایی دیگر قصه ای زیبا منتظرت باشد !
آرام بگیر دلم
او بدون تو آرام است !
یکشنبه است اما حال و هوای جمعه را دارم
چند شنبه فرقی ندارد ، اگر نباشی هفته ام را خاکستری کرده ای
چه غریب و دلگیر است که تمام روزهایت را جمعه می یابی !
بی تو با مرگ عجب کشمکشی من کردم !
قصه بگو تا بخوابم
امشب قصه آمدنت را می خواهم ، می خوانی ؟!
می دانم دیگر برای من نیستی
اما دلی که با تو باشد این حرف ها را نمی فهمد !
دلم تو را فقط و فقط تو را از میان این همه ضمیر می خواهد همین …
و باز هم تو نیستی حالا که باید باشی و این یعنی ته بدبختی من !
گاهی دور از چشم ابرها هم میتوان عاشق شد
میتوان بغض کرد ، میتوان بارید
گاهی دور از چشم مداد رنگی ها هم میتوان نقاش شد
میتوان آسمان داشت ، میتوان آبی شد
اما گاهی دور از چشم گذشته
نمی توان امروز را پشت هیچ فردایی پنهان کرد !
من بارها شماره ات را میگیرم
و کسی در گوشم مدام زمزمه می کند :
دستگاه مشترک مورد نظر خاموش است !
و من برایش از تو ، از دلتنگی ها ، از اشک های بیصدا و از بی کسی هایم می گویم …
اما او سر حرفش می ماند لعنت به بخت سیاهم !
کاش زندگی من هم مثل دوست داشتن های تو کوتاه بود !
باید بمیرم
تا شاید فاتحه ای معجزه دیدار شد !
بی واسطه به آغوشم برگرد
پیش از آنکه مرگ پا در میانی کند !
بوی فراموشی گرفته ام ، رنگ تنهایی
دلشکستگی ، بغض و خاموشی چیزی نیست
گمانم تاریخ مصرفم گذشته است !